Vakantie Kroatië, met een randje

18 augustus 2023 - Erica, Nederland

Vakantie 2023, gaan we of gaan we niet is de vraag. 

Ik (Elsien) ben namelijk geveld met een burn out. Ik heb me ziek gemeld van het werk, maar kan ik dan wel op vakantie? Dat is best een pittig vraagstuk, kom ik achter. Kan ik het wel? Wil ik het wel? Hoe ga ik onze koffers pakken, als ik al bijna geen energie heb om kleine dagelijkse dingen, zoals eten koken te doen?  We hebben ook nog een rondreis,  zoals jullie inmiddels wel van ons gewend zijn, dat betekent elke keer weer een hotel verder en zorgen dat alles weer in de auto komt.

Maar goed, toch de knoop doorgehakt,  we gaan. Ons doel is met name van hotel a naar hotel b te gaan. RUSTIG is hierbij het sleutelwoord. We moeten niks. (Dat neemt natuurlijk niet weg, dat mijn hoofd eigenlijk wel van alles wil. Zoveel mogelijk uit een vakantie halen is altijd wel een motto geweest. Je bent er immers maar 1 keer)

Gelukkig vliegen we naar Kroatië, vanaf airport Rotterdam. Een overnachting in hotel Wings was gelukkig ook al besproken,  dus we kunnen op maandag op ons dooie gemakkie vertrekken. Dit lukt aardig. Maar toch blij dat we in het hotel zijn en ik niets meer hoef. Leo loopt nog even naar de luchthaven om te kijken hoe we moeten lopen, we moeten er namelijk om 5 uur al zijn. We vliegen om 7 uur. 

Rotterdam is een mooi rustig vliegveld,  goed overzichtelijk en ik denk omdat het nog zo vroeg is, is iedereen vrij rustig,  dus dat is positief. Worden met een bus naar het vliegtuig gebracht. We komen mooi op tijd aan in Pula (Kroatië), daar hebben we de koffers vrij snel. Nu nog de auto. Dat duurt echter wel even. Dus vergt best wel weer wat. Maar ook dat overleven we weer.

Onderweg bezoeken nog even een grote Plodine supermarkt voor water, maar er was geen cola zero. De winkel is erg druk, dus snel weg daar. 

Nu op naar het hotel. Dit is in Peroj, een klein plaatsje. We zijn daar wel wat vroeg om al in te checken, maar proberen het toch, als we nog een uurtje geduld kunnen hebben dan kunnen we naar onze kamer, aangezien het inmiddels lunchtijd is, besluiten we dus maar even in het hotel een sandwich te eten. 2 kleine bolletjes brood met bacon en kaas, maar wel erg lekker.  We kunnen naar onze kamer en daar is het prima om even bij te komen van de hele reis.

We lopen nog even Peroj in, voor een supermarkt. In de eerste winkel ook geen cola zero. Dan maar gewone cola. En een ijsje, heerlijk! Echter het is al zo warm, het smelt ons onder het eten al van het stokje. Dan zien we nog een supermarkt.  Ook klein, maar daar hebben ze genoeg cola zero, dus maar een paar flesjes ingeslagen. 

We zien allemaal mensen met strandspullen langs komen. Dus we worden nieuwsgierig,  lopen ong 15 minuten naar beneden en komen dan aan bij een strand. Wel kiezels. We hebben geen zwemkleding bij ons. Nog even geprobeerd om toch even met de benen in het water te gaan, maar op die kiezels is het voor mij niet te doen met blote voeten. Na een tijdje op een muurtje  te hebben gezeten, lopen we terug naar het hotel en besluiten daar nog even in het zwembad te duiken. We eten daarna in het hotel en zien de zon al om half 9 onder gaan. Prachtig!

Dag 2: Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt met vers gemaakte omelet gaan we Istrie in. Als eerste Pazin, daar is een burcht en vandaar kun je zipplinen. Het is echt even verkennen voor ons. Nauwe straatjes geen parkeerplaats en uiteindelijk is de burcht ook helemaal niets. We zien nog een paar mensen aan de zippline, maar besluiten om maar verder te gaan. We gaan naar Hum. Echter de navigatie laat ons in de steek. Er is geen internet en dus geen navigatie,maar we hebben een kaart bij ons en komen toch aan in het plaatsje Hum. Hum heeft 23 inwoners en is de kleinste stad ter wereld. We besluiten eerst even bij het restaurantje wat rustig aan te doen. We eten daar, Domace Istarke Krostule, dat eigenlijk een nagerecht is, maar de serveerster vindt dat we het rustig als een snack kunnen nuttigen. Het is gefrituurde deeg met poedersuiker. best lekker, wel een beetje droog.

Dan lopen we Hum in, wat is dat gezellig! Hele kleine nauwe straatjes met wat souvenir winkeltjes, heerlijk koel ook. Door de smalle straatjes en hoogbouw ligt het volledig in de schaduw.

Dan staat de Kotli waterval op ons programma een klein smal weggetje leidt ons daar naar toe. Er zijn wel wat mensen,  zien ook wel wat mensen in het water, maar de waterval zelf konden we niet vinden. Dus maar weer verder.

We hebben nog wat plaatsen op de route die we aan kunnen doen, maar besluiten dat het beter is, om het niet te doen. We gaan nog wel even langs Rovinj. Dit is ook een gezellig plaatsje. We lopen de Grisia straatjes in, richting de kerk. We lopen over de geplaveide stenen straatjes langs kleine winkeltjes, kunstenaars en geplaveide stenen straatjes.  Het is hier wel wat drukker. Als we bijna boven zijn merk ik ook, dat het goed is zo. We nemen even een colaatje op een terrasje. Daar genieten we van van alles dat langs komt. Er heerst een gezellige sfeer moet ik zeggen. Dan lopen we langzaam weer naar beneden, nog even langs de boulevard, maar hier verkoopt iedereen dezelfde reut, dus daar zijn we snel uit gekeken. Nog een lekker ijsje, op een terrasje, als we richting de auto lopen. 

Dag 3:  We gaan naar ons volgend hotel in Lovran. We rijden langs de kustweg. Wow, hier rijden echt idioten. Inhalen vlak voor de bocht. Motors die inhalen, terwijl er een auto aan komt. Maar het gaat allemaal goed. Dit zien we de hele vakantie trouwens. We zouden in een ander plaatsje zitten volgens de eerste beschrijving, Crikvenica. Daarbij zouden we langs Opatija komen. Dit is een plaats waar mijn vader eerder veel kwam met zijn busreizen,  dus we besluiten door te rijden en dit plaatsje alvast mee te pikken. Eerst maar even aan de boulevard een kroatische lunch pakken. Het is een soort borrelplank, met kaas, worst en olijven. Verder zijn hier natuurlijk ook veel souvenir stalletjes. We lopen er rustig langs. Ondertussen komen we ook langs de walk of fame. Tegels van bekende kroaten, sporters e.d. Dan lopen we door langs het water, naar een park met een wall of fame. Een muur beschilderd met een aantal portretten van ... rustig lopen we terug langs de boulevard en gaan naar het hotel, parkeren is hier erg lastig, maar gelukkig gaat er iemand weg en kunnen we toch de auto kwijt, zonder al te ver te hoeven sjouwen met de koffers. We worden uiterst vriendelijk ontvangen. Besluiten even de rust te pakken op de kamer.  Als we weer een beetje energie hebben, lopen we beneden het hotel langs de boulevard van Lovran,  mooie uitzichtpunt over de zee. Eten nog wat en krijgen nog een borrel na. Oefff de alcohol die daar inzit, ruik je al van verre. Het is iets met honing. Zal mijn mening verder voor me houden. 

Dag 4: vandaag 260 km voor de boeg. Natuurlijk langs de kust. Dit is best een pittige afstand. We rekenen gemiddeld 50 km per uur. Het is namelijk niet vlak en toch wel druk. We moeten naar Sveti i jakov. Onderweg nog een paar fotostops en een lekker broodje op een terras bij één van deze stops. Verder rustig aan naar het hotel.  Daar duiken we nog even het zwembad in. Wel even lekker.  'S avonds zien we dat er best veel te doen is langs de kust. Natuurlijk weer de souvenirs.  Het is wel een gezellige sfeer. We eten wat en kopen een ijsje als toetje en slenteren nog wat langs de boulevard.  Er komt nog een groepje folklore muziek langs. De mensen zijn in een soort klederdracht gekleed, waarbij het blijkbaar voor de dames belangrijk is, dat het achterwerk goed aanwezig is.  Best geinig. Echt vakantie vind ik dit. 

Dag 5: We gaan vandaag naar de Krka watervallen. We zijn benieuwd. We nemen een stukje snelweg om niet te lang onderweg te zijn. De snelweg betekent tol, voordat je de weg op kunt, trek je een kaartje en als je er weer afgaat dan betaal je het traject die je hebt afgelegd. Wow, wat een drukte en gerace. Ik vind het niet fijn. Maar goed het is voor een goed doel zeg maar. Uiteindelijk zijn we redelijk op tijd bij de waterval, althans de parkeerplaats. We zijn er al achter dat er niet veel informatie wordt gegeven over routes e.d. maar we vinden de kassa. Ook hier niet teveel vragen want informatie krijg je toch niet. We moeten eerst een stukje met de boot.  Als we de boot afstappen komen we al snel bij  De skradinski buk, de grootste waterval van de drie. We zijn er al vrij snel, zeer indrukwekkend. 800 meter lang, 100 meter breed en 46 meter naar beneden. Er komt ontzettend veel water naar beneden.  Dan willen we door naar de tweede waterval, echter zeer onduidelijk hoe we daar komen. Er lopen paden en er zijn ook wel wat plattegrondjes,  maar echt een route zien we niet. Dan komen we op een informatiepunt,  maar de man die daar zit, zit er denk ik alleen maar om te zitten. Hij vertelt echt helemaal niets. We gaan maar even op een muurtje zitten observeren wat andere mensen doen, we zien bussen rijden. Toch maar nog eens informeren bij de kassa. Een medewerker achter een raampje, die slecht verstaanbaar is, geeft ons informate, althans dat denken we te horen, dat het 4 uur rijden is naar de volgende. Echt? Nee toch? Maar ja het is echt waar.  Dat is teveel van het goede, we gaan dus terug en lopen door een erg mooi natuur gebied over houten wandelpaden, met allemaal water om ons heen. Het is prachtig.  We komen opnieuw bij de grote waterval en na nog een paar foto's, gaan we terug naar de boot. We besluiten nog even wat te eten, want wandelen maakt hongerig, Leo neemt een enorme hamburger(beter dan die van de Mac Donalds zegt de verkoopster). Ik neem wat kipnuggets, nou die kunnen nog wel leren van de Mac Donalds en ook het patatje kan beter, maar de magen zijn weer gevuld. 

Ik wil nog heel graag naar Zadar. Ik weet dat het pittig wordt, maar dit is ons enige kans om het te gaan doen. Als we in Zadar aankomen is het zo ontzettend druk. We weten eigenlijk niet wat we zien. Drommen mensen in de hoofdstraat. Je kunt letterlijk over de hoofden lopen. We gaan even bij een restaurantje rusten en besluiten een pasta te nemen. We zijn nog een beetje vol van de hamburger en nuggets.  Dan lopen we door naar het zeeorgel. Dit zijn pijpen onder de grond en door de golven van het water komt er een geluid uit de pijpen, door middel van gaten boven de grond, dat klinkt als een orgel. Dit is magisch, wat mooi. We willen ook nog de groet aan de zon zien, maar dat is bij zonsondergang,  dus ons geduld wordt behoorlijk op de proef gesteld. Maar aangezien het ook de mooiste zonsondergang van de wereld moet zijn, wachten we. Het is inderdaad mooi, maar de lucht is helaas niet helder, dus we zien geen volledige ondergang. Maar de groet aan de zon, begint wel te verkleuren.  Het is een cirkel met solarpanelen,  die verkleuren als het donker wordt. Rood, groen blauw en ze bewegen in een bepaalde volgorde. Het ziet er erg leuk uit, ben blij dat we het hebben meegemaakt. Het is voor mij wel een behoorlijke uitputtingsslag, we moeten dan namelijk ook nog naar de auto lopen, ongeveer half uurtje. Ben total loss,  maar ook blij om het gezien te hebben. Om 10 uur zijn we pas weer bij het hotel.

Dag 6: Op naar het volgend hotel in Podgora, aangezien het dag 5 een behoorlijke dag is geweest, maar even de rust pakken. We besluiten om een bergroute te nemen. Deze gaat naar Omis. Onderweg trekt er een bui constant voor ons uit. De lucht is soms zwart. Maar tot nu toe zien we alleen de straat soms nat. Dus dat komt mooi uit. Geluk is aan onze zijde. Aangekomen in Omis, zien we een heel groot terras. Er zijn best veel mensen. We besluiten eerst maar even wat te eten. En op het moment dat we plaats nemen, begint het met enorme bakken uit de lucht te vallen. Nondeju. Wat veel water. Het hele terras stroomt ook echt vol met mensen.  Het is namelijk een mooi natuurgebied, waar je kunt raften e.d. als de regen dan bijna afgelopen is, krijgen we een menukaart. We nemen de traditionele kroatische worstjes met patat. Hmmm lekker hoor. Na het eten lopen we nog even de bezienswaardigheden langs, de oude molenstenen, een hele oude eik en dat was het dan ook wel een beetje.  Besluiten richting hotel te gaan. Dit hotel ligt direct aan zee. Gaan daar dan ook gebruik van maken. We huren 2 matjes, waar we op liggen (aangezien het kiezelstranden zijn) doen onze waterschoenen aan en duiken heerlijk het water even in. Wat is dit lekker! Ook podgora heeft natuurlijk een boulevard met restaurants en winkeltjes. Daar lopen we in de avond heen om wat te eten. We belanden aan het water. Het is een heerlijk plekje.

Dag 7: Helaas hebben we maar 1 nacht in dit hotel, had nog wel even willen blijven. Maar we moeten door naar Dubrovnik. En dat is toch ook weer 150 km. Als we onderweg afslaan naar het dorpje Slano, voor een supermarkt.  Supermarkt niet gevonden, maar we zien wel een heerlijk strandje. We kunnen de auto heel dichtbij kwijt. Dus ik kleed me bij de auto even om. We hebben nu geen matje om op de kiezels te leggen, dus liggen met ons handdoek op de kiezels.  Maar het is te doen. We hebben een heerlijk rustig middagje, ik lekker zwemmen en Leo een boek lezen. Dan door naar Dubrovnik. 

Dag 8: Dubrovnik, tja dan moet je toch ook de stad in. Vooral de oude stad.  We besluiten de bus te nemen. En bedenken, als we nu een beetje op tijd gaan, is het misschien nog rustig. Maar verkeerd gedacht. We lopen naar de bus. Die gaat elke 10 minuten.  En dat is maar goed ook, de eerste bus laat de eerste mensen instappen, maar doet dan de deuren dicht. De bus zit tot zijn strot toe vol. Pfff geduldig wachten we op bus 2, kunnen er wel op een bankje zitten. Bus 2 komt en die stopt niet eens, zo vol zit die. Nou dan maar bus 3 en ja hoor,  daar passen we ook nog maar net in. In Dubrovnik, is het ook weer superdruk.  Ook is het al echt wel warm. We willen over de oude stadsmuur lopen. Maar waar kopen we kaartjes? Het is ook weer zo leker duidelijk aangegeven. Maar het lukt. We moeten natuurlijk een behoorlijk trap omhoog en dan staan we op de muur. Wat mooi aan de ene kant, de oude huizen, aan de andere kant de zee. We kunnen de hele muur over lopen. Dit is zo'n 2 km. Rustig kuieren we over de muur en genieten van de uitzichten. Dan komen we weer beneden, we hebben wel zin in een colaatje en bestellen die bij het hardrock cafe (zijn we daar ook eens geweest). Zijn deze gewoon 5 euro per flesje. En dan ook nog een klein flesje,  dit is toch niet normaal. Maar we zitten even en in de schaduw,  dat is toch wel fijn. Dan slenteren we nog even door de smalle steegjes van de oude stad, zien souvenirs winkeltjes en kopen er natuurlijk ook wel wat. Eten nog een heerlijke tortilla en besluiten dan weer richting hotel te gaan. Maar dan worden we nog tegengehouden om een stadstour sightseeing te gaan doen. We zijn eigenlijk een beetje overgehaald.  Lijkt ons wel een mooie manier om nog iets meer van de stad te zien. Maar, dit valt tegen. Helemaal voor de prijs. We betalen 25 euro, we krijgen 2 stops. De eerste met een uitzicht op de altstad en de tweede over de haven. Ze vertelt natuurlijk nog wel wat, maar als je mij vraagt.  Veel te veel geld. We stappen weer in de bus om naar ons hotel terug te keren. 

Dag 9: 330 km moeten we vandaag afleggen terug naar Sveti Filip I Jakov. Toch maar een stuk snelweg nemen. Want dit is wel een behoorlijke afstand en we hebben de kustroute de hele reis naar Dubrovnik al gedaan. 150 km snelweg, automatisch dus tolweg. 19,40 euro moeten we betalen. De weg is wel een stuk rustiger dan die naar de Krka watervallen, dat is wel fijn. We doen nog even Sibenik aan, waar we een soort van tosti eten. Maar we hebben weinig energie en na nog een paar smalle straatjes te hebben gelopen, gaan we richting het hotel. Hier hebben ze een zwembad en daar plonzen we nog even in. Het is dan ook mooi geweest.

Dag 10: ons doel is een mooie bergroute te nemen naar het volgend hotel.  Dus op de kaart gekeken en op maps. Dat moet gaan lukken.  Maps geeft ook uitzichtpunten aan en we besluiten er een aan te doen. Snelwegen uit en gaan. Maar dan staan we toch voor een tolpoortje??? Hoe kan dit nou? Even draaien en negeren.  Maar we gaan steeds verder van het uitzichtpunt. We stoppen en zien dus dat het uitzichtpunt niet anders te bereiken is, dan via de snelweg,  dus terug. De snelweg op en ja hoor file. Pffff dat is toch niet de bedoeling,  maar ja je kunt geen kant op, je moet mee. Afslagen zoveel als in Nederland zijn er ook niet. We hebben wel een mooi uitzicht op de gebergte voor ons.  Uiteindelijk komen we bij het uitzichtpunt,  wat een blamage, er lijkt een restaurant te staan, maar die is dicht en vervallen. En wat staat er een wind. We waaien nog net niet uit ons hempie. We besluiten snel door te gaan. Pff wat een gedoe. Wat blijkt. Moeten  we dezelfde snelweg terug om ons route te vervolgen.  Mijn god, we hebben ons niet echt tof voorbereid. Uiteindelijk komen we weer bij het tolpoortje. Geld betalen om in de file te staan en dan ook nog een uitzichtpunt dat niks is zien. Hoe dan?! Wel hebben we de banden van de auto nog even opgepompt. Dat was wel nodig met 1.7 bar druk. We vervolgen onze weg door mooie landerijen,  heel andere omgeving.  Maar ook prachtig. Het hotel ligt in Otocac. Een klein dorpje, we zijn moe en besluiten om in het hotel te gaan eten. 

Dag 11: vanuit Otocac gaan we naar de plitvice meren. Echter dat is nog wel een uur rijden. We kunnen van 9 uur tot 10 uur naar binnen. Dus we moeten om 8 uur weg rijden. Op tijd uit bed en ontbijten dus. Gek genoeg wordt dit wel op alle borden erg groot aangegeven,  wel handig. Blijkbaar is het dus een behoorlijk toeristische attractie. We zien nog 2 hertjes, dat is het voordeel van vroeg opstaan.  Altijd leuk. We starten bij ingang 1. Daar heb je keuze uit 4 routes. We kiezen route C, deze is 6 tot 8 km. Dat is lang genoeg,  want de volgende is iets van 18 km, dat is te ver. We willen voldoende kunnen rusten. We  lopen als eerste naar de grootste waterval.  Er zijn al best veel mensen en staan al in de rij voor de waterval. Maar dat is goed te doen. Iedereen wacht geduldig.  Wel is het best al warm. We vervolgen onze route door het park, langs heel veel verschillende meren en watervalletjes. Het water is super helder. Er is maar 1 pad, dus daar moeten alle mensen langs, maar op zich is dat goed te doen, als iedereen een beetje doorloopt.  Af en toe en opstopping voor wat foto's,  maar ja dat hoort er ook wel een beetje bij. We worden nog met een bootje een meer overgebracht en uiteindelijk worden we met een soort vrachtwagen/bus weer richting ingang 1 gebracht. Ik merk dat ik ook wel erg moe ben nu. Ondanks veel pauzes, is het toch heel veel. Trapjes lopen, uitkijken waar je loopt. Van de uitzichten genieten. Foto's maken. Het kost blijkbaar allemaal energie. Maar had het niet willen missen.  Morgen maar weer een rustiger dagje maken, hebben we bedacht. 

Dag 12: een rustig dagje dus, dat kan goed qua kilometers. Namelijk 130 km. We komen langs Senj en willen kijken of we daar het strand op kunnen om daar een middag te relaxen. Maar het is zaterdag en blijkbaar denken alle kroaten er zo over. Wat een gekkenhuis en drukte.  We komen zelfs vast te staan in een dorpje omdat een tut in een dikke Mercedes niet achteruit kan, volgens haar. Dan moeten wij, nou dat is geen pretje, smalle weggetjes en steil omhoog of naar beneden.  Man o man wat een boudel. We besluiten om naar het hotel in Lovran te gaan en daar aan het strand te gaan liggen. Maar ook daar is het parkeren niet te doen. We blijven rondjes rijden. We worden er haast moedeloos van, maar hèhè een plekje.  We hadden ons al voorbereid,  we hoeven alleen de rugzak en zwemkleding mee. De koffers kunnen in de auto blijven. We gaan eerst maar even naar de kamer. Even bijkomen.  Dan gaan we toch nog even zwemmen. In de zee. We huren een bedje en kunnen hier heerlijk een paar uurtjes vertoeven.  'S avonds lopen we nog even Lovran in om een pizza te eten aan een heel gezellig pleintje,  met natuurlijk een lekker ijsje als toetje.

Dag 13: We ontbijten op het terras, gelukkig hebben we een tafeltje in de schaduw,  anders is het niet te doen. Het is al echt warm. Dit hotel heeft een goed ontbijt met heerlijk bruin brood. Dat zie je niet in veel hotels, die wij hebben gehad. Heerlijk genieten dus. We hoeven vandaag maar 80 km af te leggen, dus dat is een makkie. We gaan weer naar ons eerste hotel van de reis in Peroj. Maar gaan dit doen via Porec, via de groente markt lopen we de winkelstraatjes in. Het is nog relatief rustig.  Dat is op zich wel fijn. We komen bij het water, het is hier op het eerste gezicht heel anders dan in Rovinj. Maar de zon schijnt behoorlijk pittig.  We zitten even op een bankje in de schaduw te genieten van het water. De enorme jachten die hier liggen en natuurlijk van al die verschillende mensen die voorbij lopen.  We lopen langs het water, waar allerlei boottochten worden aangeboden.  We besluiten om de glasboat te nemen. Hier kunnen we onder water de vissen zien. Dit blijkt boven verwachting erg leuk te zijn. Dan slenteren we weer terug richting auto. Door de winkelstraatjes. We zwichten dan ook voor de snoepwinkel, die we al vaak zijn tegengekomen. Het is duur. Maar zo geweldig. 100 gram voor 3,5 euro. Leo schept wat in een zakje. Ik zeg nog; pas je op? Maar als we bij de kassa komen is het iets meer dan 300 gram. Oeps, maar wel hel lekker. We nuttigen nog een ijsje. De ijsboeren, maken er wat leuks van, spreken de mensen in allerlei talen aan. Onderweg terug naar het hotel komen we weer enorme velden met olijfbomen tegen, maken nog maar even wat foto's. 

Dag 14: onze laatste dag. Ik wil heel graag nog iets te weten komen over de olijfbomen en de olie, die hier zoveel wordt verkocht. Er is een museum in Pula. Dat gaan we doen, maar ook het parkeren is hier weer een toestand. Uiteindelijk staan we. We lopen regelrecht naar het museum.  Dit is erg leuk krijgen ook nog even uitleg over hoe je goede olijfolie herkent. Een proeverij van drie olijfolien.  We zijn al vrij vroeg klaar, mijn hoofd wil nog wel even naar de arena, maar ik heb me al zo moeten concentreren,  dat mijn lijf protesteerd, we besluiten om terug naar het hotel te gaan en een rustig middagje in het zwembad door te brengen.  Dat lukt prima, het eerste uur zijn we er met zijn 2en. Dus heerlijk.  We doen mee aan het lopend buffet van het hotel, maar dit is toch heel anders dan bij ons. Maar goed onze buiken wel weer vol gekregen natuurlijk.  

Dag 15: terug naar huis. Ook weer lekker.  Normaal wil ik nog wel langer blijven, maar dit jaar vind ik het prima. Het heeft best wel wat van mij gevergd. En voel dat ik best moe ben. Maar goed nog even doorbijten. We vliegen om half 10. Pula is ook een klein vliegveld, dus dat scheelt. We zijn de koffers zo kwijt en hobbelen ook vrij snel door de security. We stappen als eerste in het vliegtuig. Op naar Rotterdam,  ook dit verloopt allemaal soepel.  De auto halen en op naar huis. Onderweg voor mij nog een lekker bruin broodje carpaccio en voor Leo een broodje warm vlees. Heerlijk. 

5 Reacties

  1. Marjon:
    18 augustus 2023
    Elsien wat weer mooi geschreven. Goed dat jullie gegaan zijn. En genoten hebben van een mooie vakantie. Ondank deze moeilijke periode. Luister naar je lichaam.🍀🍀🍀
  2. Pieta Fennema:
    19 augustus 2023
    Wat heb je een mooi reisverslag gemaakt.
    Leuk om jullie reis zo mee te beleven!
  3. Astrid:
    19 augustus 2023
    Mooi verhaal elsien en mooi dat jullie zijn gegaan. Ik weet wat het is en ook hoe je je voelt, totaal geen energie en uitgeput. Probeer te luisteren naar jezelf en ook dat is lastig. Sterkte daarmee
  4. Heema:
    19 augustus 2023
    Hoi Elsien, mooi dat jullie toch zijn gegaan. Ik ben zelf ook daar geweest en herken veel dingen in je reisverslag, wat leuk. Ook een manier om je vakantie vast te leggen ipv fotos. Ik denk dat het goed is in jou situatie om gewoon wat anders te zien, focus op wat anders. Ik hoop voor je dat je snel weer opknapt, heel veel sterkte.

    Oja jammer dat je niet bij de arena bent geweest in Pula. Ook heel mooi!!

    Ik wens je heel veel beterschap
  5. Lia:
    19 augustus 2023
    Jeetje Elsien en Leo, ik wens je een goed herstel toe. Neem vooral de tijd en luister goed naar jezelf. Knap dat je de reis bent aangegaan. Zo mooi om jullie reis , vanaf de bank, te mogen meebeleven. Jullie hebben echt wel genoten. Nu weer terugkijken op alle gebeurtenissen. Ben wel benieuwd naar de borrel😉