Dag 11 Swakopmund

We beginnen de dag met zijn tweeen, we willen namelijk een dolfijnen tour doen. Jan en Gea willen dat liever niet. Dus gaan we vandaag met zijn tweeen op pad. We worden tegen kwart over acht bij onze b&b  pebblestone gehaald. Het wordt natuurlijk iets later. Afrikaanse tijd loopt blijkbaar toch niet helemaal gelijk met de onze. 
Het komt goed, we pikken nog meer mensen op, op verschillende adressen. Uiteindlijk komen we aan in Walvisbaai, het lijkt even of ze ons ontvoeren, haha, we rijden namelijk achter wat gebouwen langs. Het ziet er niet echt tof uit. Maar als we uitstappen staan we toch in de haven. We kunnen nog even gebruik maken van het toillet, 10 minuten en dan moeten we terug zijn. Prima er zijn nog wat souvenirswinkeltjes en omdat we die nog niet veel hebben gezien, moetnen we toch even naar binnen. Daar lopen we al tegen een leuke pet van Namibie aan. Aangezien de pet van Leo in de auto ligt en Jan de sleutel heeft... Kopen we de pet. Hij is ook erg leuk. In ieder geval wel wat beschermt tegen de zon. Dan moeten we toch nog even wachten en Leo vraagt de gids wat we kunnen verwachten en hij zegt "how more you drink howe more you see" Tja!
We kunnen de boot op, we worden verzocht om in het ruim te gaan zitten, omdat de gids nog enig uitleg wil geven. Hij vertelt dat hij Andre heet, de schipper is Ricardo en de "matroos" was Oscar. Oscar zorgt voor mens en dier zeg maar. Het is een mooi drietal. Andre vertelt nog over wat we allemaal te zien krijgen. Waarschijnlijk dan he. Ook verteld hij over de zeehond die aan boord komt. Hij waarschuwt nog maar een keer dat het een wild dier is, en dat het niet toegestaan is om te aaien of aan te raken. 
We varen uit. We zijn nog maar pas onderweg en daar komt "baby" de pelikaan. Hij landt achter Leo. Wow wat dichtbij. Prachtig, wat een groot beest is het ook. Ik ga ook nog even zitten en Oscar voert hij hem nog wat visjes. Baby doet zijn kop wat heen en weer in de richting van Oscar, zo van kom op zeg geef me nog eentje. Oscar plaagt hem nog wat en dan grijpt Andre in. Het is een mooi tafereel. Andre vertelt nog wat over Pelikanen. Onder andere dat de dieren maar 3 tot 5 kilo wegen. Wij hadden 30 kg geschat. Iets minder dus. Na de show van Baby, krijgen we een kopje Namische koffie, lekker zoet. Ja hoor een bodempje bruin spul in een kopje. Dit is geen gewone koffie. Ik nip er wat van, maar het is niet aan mij besteed. Leo vindt het wel lekker.  We varen ondertussen verder. We komen bij de dolfijnen. Best heel erg veel met daartussen wat zeehondjes. Ze spelen met de stroming van de boten, gelukkig ligt het niet vol met boten. Dat is voor de dieren ook beter. We laten de dolfijnen ook achter ons en dan komen Andre en Oscar op het dek staan. Er gaat wat gebeuren, we hopen op walvissen. Opeens wijst Oscar naar een vin in het water. Het is een maanvis, (Dora van Nemo) Weer prachtig natuurlijk. We varen door en zien vaten in de oceaan drijven. Wat is dat nu weer? Het blijken oesterkwekerijen te zijn. Aangezien de oesters hier niet van nature voorkomen, laten ze babyoesters volwassen worden in de vaten. Dit duurt negen maanden. 
Dan door naar de zeehondjes. Ondertussen is stripes bij ons op de boot geklommen. Een zeeleeuw die voor een visje wel even op de boot wil komen. Het is toch bijzonder. Nadat Andre weer wat vertelt heeft over Stripes en zijn soortgenoten gaat hij weer van boord. Maar Stripes is slim en komt aan de achterkant weer de boot op. Hij krijgt nog wat visjes en Andre vertelt hem dan toch maar even dat het "finish" is. We zien stripes dan ook niet weer. We naderen ondertussen de robben. die met hun  2,5 miljoen stuks meer tellen dan de inwoners van heel namibie, dat zijn er namelijk 2,3 miljoen. "gelukkig hebben ze geen stemrecht" zegt Andre.Ook dit is weer onverstelbaar. Als je er niet bij bent, kun je het haast niet geloven. maar we zien alleen maar robben voor ons. Ze maken ook een kabaal. Wat mooi! dan moeten we ons toch losmaken van dat moois. Er staan oesters, champagne en andere lekkere hapjes voor ons klaar. Lekker hoor even naar binnen. Als we dan nog even weer het dek op kunnen zit Baby weer op de boot. Hij krijgt nu niets, ja een kusje van Andre. Het is een mooi beest. 
Weer aangekomen in Walvisbaai scheuren we terug naar Swakopmund. We kleden ons even om en gaan de stad nog even in. Gezellige kleine winkeltjes met souvenirs worden veelvuldig bezocht natuurlijk, we gaan nog even de toren van het Woermanhuis in. Hier hebben we een mooi uitzicht over de stad. Na nog wat winkeltjes nog even doorlopen naar de vuurtoren. En daar lopen we tegen een markt aan. Wat gezellig. Natuurlijk allemaal souvenirs van dezelfde soort en dezelfde kooplui die je wat proberen aan te smeren. Maar we vinden het nog niet super vervelend. Als we zeggen dat we eerst even willen kijken dan zeggen ze over het algemeen hun naam en vragen of we dan toch echt bij hun willen kopen. Nou dat kunnen ze wel schudden want al zou ik het willen, ik en namen dat zijn twee. En aangezien overal dezlefde reut verkocht wordt. We kopen een oryx bij een man. Leo weet toch nog wel wat af te dingen. Goed gedaan De Oryx wordt goed verpakt. Als we dan de bocht omgaan. Zien we herero en himba vrouwen. De Himba vrouwen lopen bijna naakt. De Herero vrouwen hebben mooie kleding aan. Ze verkopen armbandjes, maar die wil ik niet. Ik wil wel graag even met ze op de foto. Dus ik vraag wat dat moet kosten. Ik MOET eerst wat kopen en dan mag ik zoveel foto's maken als ik wil. Maar ik wil niets kopen. Ze hebben al een armbandje om mijn arm. Wow dit is niet leuk! Ik krijg er ook steeds meer in de hand gedrukt. Ze noemen geen prijs en als ik nog een keer geduldig om een foto vraag. Dan beginnen ze weer te trekken. Met zijn drieen tegelijk. Ik gooi zo alles terug op het kleed en ga weg. Wat een agressie zeg. Ik hoop dat ze dat toch bij een ander anders doen.  We lopen nog weer terug de markt over en daar is een alleraardigst mannetje die nog een mooi balletje met struisvogels voor mij maakt. Ook hij heeft een heel verhaal en probeert ons nog meer te verkopen. Maar daar trappen we natuurlijk niet in. Hij maakt mijn naam er nog even in. En dan is het ook goed. Dit is wel leuk. We lopen de markt af en wilen nog stiekem wat fotos's van de vrouwen maken, maar dat lukt niet erg best. Als er dan een man komt te vragen of we nog wat willen kopen, zeg ik dat ik dat niet wil, maar dat we alleen een foto willen van de vrouwen. Nou ja, dan kan het wel. Twee herero en een himba vrouw komen aangelopen en we kunnen zoveel mogelijk foto's maken als we willen. 
We beslutien terug te lopen naar de b&b en zien natuurlijk nog weer allerlei leuke winkeltjes. Tegen vijf uur zijn we bij Jan en Gea terug. We besluiten om niet weer helemaal terug te lopen naar de stad, maar naar de pizzeria te gaan. ongeveer halverwege. Allemaal een lekkere pizza en dan lekker op tijd naar onze kamer. Nog even een verhaaltje typen en de dag van morgen lezen.