dag 16. van Ethosa naar Waterberg

We kunnen vandaag wat rustig aan beginnen. Dat is ook wel even fijn. We besluiten om acht uur te gaan ontbijten. De ober gisteravond vroeg ons nog hoe laat we willen ontbijten en keek toen heel vreemd op toen we acht uur zeiden. Hahah. Maar wij hebben even geen haast en het lijkt ons prima. Totdat Gea mij om kwart over zes appt, of we Jan ergens zien. Hij heeft namelijk de deur op slot gedraaid omdat Gea nog lag te slapen. Dus ik naar buiten. Ik zie geen Jan, maar wel een enorme Giraffe voorbij stappen. Werkelijk met grote passen komt hij voorbij. Ik ben even Jan vergeten en ga de camera halen, maar als ik terug kom, is de giraffe al voorbij. Dat is dan jammer, maar wat geweldig. Daarom keek de ober ons dus verbaasd aan. Tja, dan had hij dat ook even moeten zeggen. Ik kijk nog even of ik Jan zie, maar niks. Dus dat app ik ook maar even terug. Uiteindelijk weet Gea zich te bevrijden en vinden we elkaar achter het restaurant. Daar genieten we eerst nog even van de diertjes die we zien. Er zit een uil in de boom. Er lopen "kiepen" (parelhoender) , water te drinken. Veel vissen zwemmen in de vijver. Een schildpadje zwemt voorbij. Er komen weer impala's langs om te drinken. En wanneer de eerste kudde van ongeveer 50 stuks wegloopt komt de volgende. Wat prachtig zo op de vroege morgen. We rukken ons toch los van al dat moois en gaan ontbijten. We genieten lekker van de rust. En nemen toch wel even de tijd. Vandaag ook asfaltweg, dus dat moet goed komen. 
Als we dan vervolgens uit willen checken en de koffers in de auto willen doen, zien we dat we een lekke achterband hebben. O jee. Dat is balen, maar aan de andere kant wat een geluk dat het niet in het park is gebeurd gisteren. Oei tussen de leeuwen een band verwisselen lijkt me niet zo'n strak plan. Dus blij dat we hier in een mooie omgeving staan, waar we ook nog wat schaduw hebben, en wat hulp eventueel. Eigenlijk vragen we direct hulp bij de receptie. Het is namelijk nogal een klus om de band onder de auto vandaan te krijgen. We moeten met een stang waar een haak aan zit. Door een klein gaatje naar de reserve band. Daar zit een oog, waar de haak in moet. Dit lukt voor geen meter. We krijgen de haak niet door het oog. Ook ons hulp van de lodge lukt het niet. We pielen wat door. Inmiddels komt er ook een tweede man helpen. Sjonge wat een gedoe. Gea voelt zich niet lekker dus wij zoeken de schaduw op. Natuurlijk weer met uitkijk op de waterplas. Dan duurt het ook niet zo lang, dat Leo komt, dat ze al bijna klaar zijn. Het is dus toch gelukt! Dankbaar geven we de mannen nog een tip en checken we uit. Ook de mevrouw van de receptie heeft ons goed geholpen. De koffers in de auto en op pad. Maar eerst langs Eco tyres repair center. De band moet vervangen worden. Gelukkig zijn ze hier ook wel lekker snel. Maar toch al met al zijn we wel anderhalf uur verloren. Nou ja, nogmaals gelukkig niet onderweg!
We  gaan de B1 op richting Otavi, daar pinnen we nog wat en drinken we nog even een colaatje. Eigenlijk willen we ook wel wat eten, maar het ziet er niet zo geweldig uit. Dus maar niet doen. We gaan de B1 verder op. Het verkeer is hier wel iets drukker dan dat we de afgelopen dagen gewend waren. Veel vrachtwagens ook. Veel koeien zien we langs de weg grazen. Het verkeer maakt ze niets uit. Ze grazen onverstoorbaar door. We komen aan in de stad Otjiwarongo, zien een KFC, daar dan maar even een snelle hap eten. Wat weer een gekkenhuis. De mensen hebben een lawaai, even rustig eten is er niet bij. Dus we vertrekken ook vrij snel weer. Nog even bij de superspar aan voor wat water. Dit keer maar alleen halve liters. Want de vijf liter kannen en dan de flesjes bijvullen is niet meer handig. We hebben namelijk al een paar keer brak water gehad. Bah. Dus sinds het elke dag tegen de veertig graden is, nemen we gewoon steeds nieuwe flesjes. Onderweg zien we erg veel wrattenzwijnen langs de weg grazen. Wat een lelijke beesten, maar op een of ander manier ook wel weer aandoenlijk. 
Tegen vijf uur arriveren we dan toch eindelijk bij de lodge. We zitten bij het waterbergplateau. Dit is een park, dus we moeten even weer 330 dollar neerleggen. Pff Ik zeg nog dat we laat zijn en geen gebruik maken van het park, maar de vrouw glimlacht en wil toch graag het volle bedrag zien. We zitten aan de achterkant van het park. Het is allemaal een beetje sober, maar goed het is niet anders. We worden weer gewaarschuwd voor de apen. brrr. Voor ons huisje loopt een klein beestje. Het is een klipspringer, ong. 60 cm hoog. schattig. Ook hier dus wel weer dieren. Ik ben benieuwd wat ons morgenvroeg weer tegemoet komt.