dag 4 26 juli

Weer mooi op tijd opgestaan, om de dag vroeg te beginnen met een lekker ontbijtje. Maar dit keer zit het ontbijt er niet bij in. Geen probleem, want er zit een restaurantje onder, die ook ontbijt serveren. Dus wij melden ons met al onze spullen om half 8 bij het ontbijt. Alleen de deur zit nog op slot. We krijgen toch een man te spreken en die vertelt ons dat het pas om half 9 open gaat. He? half 8 toch? nee dus, het is pas half negen, nou ja, dan onderweg maar wat scoren. Onze spullen naar de auto gebracht en gekeken of er nog iets anders was, waar we konden ontbijten en ja hoor, eentje die om acht uur al open is. Dat is het al bijna dus komt mooi uit. We bestellen scrambled eggs en een kop koffie. Die kop koffie is enorm. Het is bijna een soepkom zeg maar.  Het smaakt ons weer goed en we gaan op pad richting Killarney. 

Maar onderweg natuurlijk nog wel even wat bezichtigen. Omdat we een uur eerder zijn dan gepland. (omdat de winkeltjes zo vroeg nog niet open zijn in Kinsale) Besluiten we via de R600 naar Conakilty te gaan en daar de N71 te vervolgen. We zijn nog steeds mooi op tijd en gaan naar Mizenhead in plaats van Bantry. Dit alles is al een deel van de Atlantic way, een mooie kustroute. 

Smalle weggetjes met mooie vergezichten en in de bermen mooi bloeiende bloemen. Het is weer genieten van alleen het autorijden al. Bij Mizenhead aangekomen zien we prachtige kliffen, die in de jaren door het water weg zijn gesleten. Wat ziet dat er altijd indrukwekkend uit. We moeten wel even een pad omlaag om bij de brug te komen, die ons nog een mooier uitzicht biedt. Het is er gelukkig nog niet super druk. We kunnen lekker even stil staan bij de verschillende uitzichten. Steeds verder dalen we en komen dan op het uiterst puntje uit, waar de vuurtoren stond. Er staat nu nog een klein rood vuurtorentje. Dan weer terug het pad omhoog, we zien ook wat in het water bewegen. Ja hoor dolfijntjes. Te ver om foto's te nemen. Maar wel leuk om even te zien. Aangezien het erg druk is bij het restaurantje, besluiten we met een eigen gekocht broodje even te gaan picknicken. Ook lekker hoor. Dan toch maar snel door, want de tijd gaat nu toch wel weer door. 

We rijden via het vervolg van de Atlantic way route richting Bantry, daar zijn tuinen te bezichtigen, maar die slaan we maar even over en gaan door naar Glengariff. Daar kunnen we met een bootje over naar Garnish Island. Hier kun je een italiaanse tuin bezichtigen. Leuk hoor. We varen ook langs wat zeehondjes op de rotsen. Er zit echt nog een piepklein zeehondje tussen. Echt schattig. Even verderop zie ik al een roofvogel in een dode boom zitten. Ik zeg tegen Leo dat hij de camera in de aanslag moet houden. Toen zegt de schipper dat er een eagle in de boom zit. Nou dat is toch echt wel leuk! Als Leo de foto inzoomt dan blijkt dat de vogel een nummer in zijn veren heeft. Het blijkt dat er 100 arenden uit Noorwegen in deze regio zijn uitgezet. Dit is een van de mannetjes. Dan komen we bij het eiland aan. De tuin is erg leuk, maar we merken inmiddels toch weer wat tijdsdruk, moeten immers nog een dik uur sturen voor we in Killarney zijn. Dus met de boot weer terug en ja hoor, weer wat zeehondjes gezien. Blijft leuk. 

Dan met de auto de route vervolgen naar Kenmare, en daarna al een stukje van de ring of Kerry gereden met twee mooie uitzichtpunten Molls Gap en Ladies View. Mooie groene uitzichten zien we. Dan toch nog maar even doortuffen. Want het loopt al tegen 6 uur en we zijn er nog steeds niet. In Killarney aangekomen blijkt de parkeerplaats waar we volgens de reisbeschrijving kunnen parkeren volgepropt met een kermis. pfff en nu? het is best druk. Na eerst zelf nog even gezocht te hebben toch maar even het hotel gebeld, wat hun advies was. Uiteindelijk viel het nog wel mee. Paar honderd meter lopen van het hotel. staat de auto geparkeerd. We checken in en besluiten ook direct maar even te gaan eten. Dat smaakt allemaal weer goed na zo'n lange dag.