Dag 17 8 aug

Na het ontbijt lopend de stad ingegaan. We moeten namelijk buskaartjes regelen. Want we willen naar de Kilmainham Gaol gevangenis. En die zit aan de andere kant van de stad. Dat is wel erg ver lopen. Op het internet hadden we gezien dat we Leap visitor card kunnen kopen, dan kun je 3 dagen lang met het openbaar vervoer door de stad. Nou dat lijkt ons wel wat. vlakbij zit een afgiftepunt. Dus wij daar heen. Nee, dat deden ze niet, dan moesten we bij de Subway aan de overkant zijn. Maar nee, ook daar niet. Tja dan wordt het irritant he. Maar deze man helpt ons gelukkig wel verder. We moeten in de stad zelf zijn. Dat is nog eens 2,5 km verderop. Ach het is nog vroeg en mooi weer, dus laten we dat maar doen. Het is best wel al druk aan het worden. We vinden de locatie en ja hoor geen probleem, daar kunnen we kaartjes kopen, we krijgen een plattegrond mee, voor de bussen. Nou dan moet het goed komen zal je zeggen. Maar niets is minder waar. Het is een groot abracadabra. Wij weer terug naar de ticketverkoop en daar staat een aardigst meisje die direct zegt. Bus 40 moet je hebben zegt ze. We vragen nog om verder uitleg, maar die geeft ze niet en ons geduld is inmiddels ook op. 

Nou de eerste de beste bus met 40 erop, stappen we in. Dan komt Leo erachter dat het eigenlijk heel makkelijk gaat met google maps. Zelfs met busnummer en je gaat alle haltes bij langs. Dus geen probleem. We krijgen nog even een seintje dat we eruit kunnen. Men ziet ons verdwaald kijken en roept uit de bus, "left and left". Thank you en we gaan weer op pad. Met het gevolg dat we om kwart voor elf bij de gevangenis zijn. We hebben tickets om 12 uur. Daar sta je dan. Pfff klein beetje te vroeg maar. In eerste instantie denken we dat er niets te doen is, maar na onze wandeling weer in gang gezet te hebben, zien we het memorial war park. Nou dan daar maar heen. Dat past precies in ons plaatje. Een heel mooi groot park met allerlei gedenktekens en rozenstruiken en gras veel gras. Veel tijd om er rond te blijven hangen is er niet. Dus gaan terug en melden ons om half 12 bij het gevangenis. Waar we ons vooraf gereserveerde kaartjes moeten gaan halen bij de receptie. Er is iets niet goed gegaan met het boeken ervan en de dame die ik nog aan de telefoon heb gehad zei dat ze bij de receptie lagen. Maar de man van de receptie wist niets. Maar na even aandringen zag hij toch Leo staan. Nou top zou je zeggen, maar toen moesten we betalen, terwijl we al betaald hadden met de Visa. Wat een gedoe en wat wordt het leven makkelijker met al dat digitale gedoe. Maar ook hier lukt het uiteindelijk om de tickets te krijgen en hij geeft ons zelfs nog wat korting. 

We krijgen een rondleiding met een gids. Deze begint een heel verhaal af te steken in een kappelletje. Klinkt lekker hol en de man slist ook nog behoorlijk. Al snel hoor ik alleen nog maar geslis met een echo. En het verhaal met heel veel verschillende jaartallen ontgaat mij volledig. de gevangenis is wel al heel oud. Hij stamt uit het jaar1796. Dan kan de hele groep mee naar de cellen Hij vertelt dat deze gevangenis oorspronkelijk bedoeld was voor 1 gevangene in 1 cel, maar daar is nooit iets van waargemaakt. Natuurlijk zaten hier ook politieke gevangenen, zijn er een aantal gevangenen geëxecuteerd, zaten er kinderen en vrouwen enz. enz. Eigenlijk het welbekende verhaal. De gevangenis is gesloten in 1924. We zien de cellen en mogen er ook even rondkijken en foto's maken. Dat is toch best bijzonder. Dan mogen we nog naar het museum, maar we vinden het zonde om binnen te blijven nu het eindelijk mooi weer is. We gaan met de bus terug. Wel even zorgen dat we aan de goede kant van de weg staan. We gaan bovenin zitten. Het zijn allemaal dubbeldekkers die hier rijden. Van boven heb je een mooi uitzicht. 

We stappen uit vlakbij Grafton street. Het schijnt dat hier veel straatmuzikanten zijn. Het is er verschrikkelijk druk. En we zien een viertal muzikanten. Wel gezellig, maar we hadden er iets meer van verwacht. Dan komen we uit bij het park. Steffens green. Hier stikt het van de duiven, ook niet zo gek want ze worden gevoerd. Daar zitten we nog even te koekeloeren naar alle verschillende mensen om ons heen. Het is heel druk, maar het is  dan ook prachtig mooi weer, dus wat wil je ook. Dan gaan we door de grafton street terug richting bus. We moeten namelijk om zes uur bij het hotel terug zijn voor een dinershow. The irish house party. Eerst krijgen we een driegangenmenu en daarna kunnen we naar de show. Dit is erg leuk. Drie muzikanten en een danseres. Een gitarist, verschillende fluiten, een uilleann pipes {soort van doedelzak} en de bodhran. {Trommel, wordt de hartslag van de muziek genoemd} Ze maken er een mooie show van.