Dag 12, Swakopmund naar Damaraland.

Vandaag verlaten we het gezellig stadje Swakopmund. Maar natuurlijk eerst ontbijten. Bij het ontbijtzaaltje worden ook wat vogeltjes gevoerd. We hadden nog wat brood over van de barbeque, dus die mogen de vogeltjes ook wel. Ze snoepen er lekker van. Altijd  weer gezellig dat gekwetter van de vogeltjes.
We gaan tegen half negen op pad. Dan is het echt al lekker weer. Gelukkig hebben we airco in de auto. Eerst nog even tanken. Bij een benzinepomp staan standaard vier/vijf mannen om je auto te tanken en dan doen ze ook direct de ramen even. Ook pompen ze de banden nog even op, want die zijn toch wel wat aan de zachte kant. We rijden richting Hentiesbaai. Dit is een asfaltweg. Dat is ook wel eens lekker. Het valt ons op dat er veel nieuwbouw gaande is. Met name als we Swakopmund uitrijden. Ook zijn ze bezig met een nieuwe asfaltweg. Wat een werklui. Maar mooi dat de mensen dan toch aan het werk kunnen. Dat is altijd nog beter dan je handje ophouden. Vlakbij Hentiesbaai, zien we wat beweging aan de oceaankant. We zijn ook even nieuwsgierig en draaien richting strand. Dan zien we een gestrand schip, die er al jaren ligt waarschijnlijk. Er zijn ontzetten veel schepen gestrand, door wind, mist en stroming, lees ik in mijn boekje. 
Dan gaan we verder, weer een gravelweg op. De wasbordjes liggen weer op de weg. Wat weer een gehobbel. Het eerste stuk is vreselijk saai. Alleen maar kale zandvlaktes. Geen dier te bekennen. Bij Uis aangekomen gaan we een kopje koffie drinken.  In een soort van schuur. Dat is altijd leuk. Wel erg warm. Er staat ook geen zuchtje wind. We besluiten om nog even bij de supermarkt tegenover te kijken naar wat brood. De mannen blijven bij de auto en wij gaan naar de winkel. We scoren vier lekkere broodjes en ham en kaas. Dan moeten we toch weer door, want net als alle andere dagen, zijn de wegen lang. We rijden een wat leuker gebied in. Langzaam zien we weer wat meer bergen. En we zien ook kraampjes langs de weg. Direct even stoppen. Allemaal stenen liggen uitgestald in autobanden op paaltjes(boomtakken) Leuk gedaan. Er staat ook een grote neushoorn, gemaakt van gaas, met wat lappen erover. Creatief. We zien echter geen verkoper. Hoe moet je dan betalen? We komen erachter dat er een tas in de boom hangt waar je je geld in kwijt kan. Gepast betalen dus. 
We vervolgen onze weg en langs de weg zien we veel meer kraampjes. Hier staan wel verkoopsters. Dit zijn Himba en Herero vrouwen. Ze wenken ons al van verre. Maar we stoppen niet. Enkel nog voor een foto en dan schreeuwen ze direct om money, hahah. Ook komen we nog een kar met ezels tegen. Prachtig. Verder zijn we op zoek naar dieren, maar helaas dit keer alleen maar paarden en geitjes. Nog veel meer kraampjes en vrouwen komen we tegen. Ook zien we voor het eerst echt hutjes langs de weg. Dus geen huizen zoals wij ze kennen, maar kleine slordige hutjes. 
Onderweg kunnen we ook nog beroemde rotstekeningen zien bij Brandberg, daarvoor moeten we 21 km over een D weg. Het lijkt ons toch wel leuk. We hadden wel al iets gelezen over een uur wandelen (5km) voor je er bent. Maar het is ons niet helemaal duidelijk. Het kan ook zijn dat je een uur wandelt tussen de tekeningen. We besluiten toch om even te gaan kijken. Inmiddels is het al een uur, voordat we er zijn. We stappen de auto uit en krijgen een klap in ons gezicht van de warmte. Wow. Eerst maar eens de schaduw opzoeken en een broodje eten, die we in de supermarkt gekocht hebben. Smaakt goed. Dan gaan we informeren wat er nu echt gelopen moet worden, misschien kunnen we een stukje lopen en dan terug, maar nee, we moeten 5 km lopen om bij de tekeningen te komen. In de brandende zon. (39 graden) Dat gaan we niet doen. Daar zijn we het snel over eens. Jammer maar helaas. 
Dezelfde weg weer terug, dan maar hopen op de woestijnolifanten. Maar helemaal niks. Gelukkig hebben we  nog wat "droe worst" Die smaakt heerlijk. Tegen half vijf zijn we dan bij de lodge. We worden verwelkomt met een drankje. Limonade, maar ik blijf toch een beetje huiverig voor het kraanwater. Dus drink het niet op. Er wordt ons over het eten e.d vertelt en we worden naar onze hutjes gebracht. De hutjes liggen rondom het zwembad. We nemen dan ook nog even een duik in het zwembad en genieten nog van het warme Namibische weer. 's Avonds hebben we een buffet. Heerlijk eten, er is ook weer wat wild. Het smaakt ons allen goed.