Dag 14 en 15. van Damaraland naar ethosa national park

Vandaag een keer rijden op asfaltwegen in plaats van op gravel. Dat schiet hier wel lekker op namelijk je mag 120 op een tweebaansweg. Huh? denk je dan vast en zeker. Maar echt het verkeer hier is niet te vergelijken met dat van Nederland. Af en toe komen we een auto tegen op deze wegen. Lange stukken zijn we alleen op de wereld. Dus dat 120 gaat prima, en de locals vinden dat het nog wel harder kan. 
We gaan vandaag richting Etosha, maar eerst slaan we nog even een gravelweg op. Er is namelijk een mooie gesteente te zien, 18 km verderop. De beschrijving in ons boekje klinkt goed en maakt ons toch nieuwsgierig. Toch maar doen dan. Het is weer een paradijsje. De zon die over het landschap schijnt. Mooi! Dan komen we aan en blijkt dat we moeten betalen, om er naar toe te kunnen. We besluiten unaniem om dat niet te doen.  We zien de mooie rots nu ook wel. Het is een 35 meter hoge zuil met een omtrek van 44 meter. Het bestaat uit zand en steen. De natuur heeft deze steen zo gevormd. Het is prachtig. De steen steekt mooi uit het landschap. We rijden nog even het terrein op om mooie foto's te maken en beslutien dan terug te gaan. We hebben namelijk ook niet zoveel tijd. Op de terugweg schieten we ook nog een paar mooie plaatjes van de omgeving. Het voordeel van weinig verkeer, je kunt zo uit de auto stappen, zonder door een ander voertuig omver te worden gereden. 
Uiteindelijk bereiken we weer de asfaltweg en vervolgens onze weg. We gaan namelijk nog een bezoek brengen aan de Himba's, althans de vrouwen. Langs deze weg loopt ook nog een groep apen. En ook hier kunnen we gewoon even voor stoppen. We storen niemand! We moeten natuurlijk afslaan opnieuw op een gravelweg. Een D-weg. Deze is wat smaller dan een C weg, maar verder hetzelfde. Nou ja, als je er alleen rijdt, is er niets aan de hand. Mits de "padskrabber" (grader) is langs geweest. Dit voertuig maakt de kuilen in de weg weer dicht. We rijden een half uurtje en we komen aan bij de Himba's en we melden ons. De meneer achter de balie weet niet dat wij komen, het is wat onduidelijk want onze gids had gezegd dat het geboekt was. Uiteindelijk mogen we toch naar binnen. Een Himba man, maar in "gewone" kleding begeleidt ons door zijn dorpje. 
We krijgen eerst te horen dat we zeer wekom zijn. We mogen alles vragen en fotograferen omdat we met hem mee lopen. Dat is mooi. Hij vertelt ons over de tradities van zijn volk en met name de vrouwen hebben bijzondere tradities. De vrouwen wassen zich namelijk niet, althans niet met gewoon water en zeep. Ze wassen zich met as, de eigenlijk met de rook die van de as afkomt. dit houden ze langs hun lichaam en daarmee reinigen ze zichzelf. Bijzonder. De vrouwen smeren ook een rode poeder van een gesteente, vermengd met water in hun haar. Dit draaien ze in het haar. Het ziet er erg bijzonder uit. Ook zitten de vrouwen bijna naakt. Om hun geslachtsdelen hebben ze een lap/rokje van geitenhuid. En ter hoogte van de borsten hebben ze allerlei versiersel. Om de benen dragen ze ringen met houten stokjes erover. Dit staat ten teken hoeveel kinderen ze hebben. Het is een bijzonder geheel. Maar absoluut interessant om mee te maken. We moeten natuurlijk ook nog even wat van de vrouwen kopen en dan is het ook wel weer genoeg. Veel foto's rijker en weer wat geld armer gaan we nu verder naar Etosha. 
We hebben namelijk een gamedrive om half drie. In een Jeep crossen we door een gedeelte van het park. Het is een enorm groot park 22270 km2. dat is tweederde van Nederland. Ik zie direct al een giraffe, denk nog even dat hij niet echt is. Hoe is het mogelijk dit direct al te zien. Maar het is een echte. Dan rijden we door en hebben we een leeuw in ons vizier. Prachtig begin. Het blijft er niet bij. Olifanten, zebra's gnoe's, hyena's, springbokjes, een soort road runner, zien we allemaal voorbij komen. Toch nog wel redelijk ver weg, Maar o, wat prachtig. We genieten met onze hoofd in de warme wind. Flesjes water worden achterover gegoten. Gelukkig heeft de gids water bij zich, want wij hadden elk een half litertje en die was ook nog warm. Als je er een theezakje in zou doen.. De gids vertelt veel over de dieren. Wat een mooie man. Hij heeft veel kennis. Als we terug in de lodge komen, kunnen we direct aanschuiven bij het buffet. Dat doen we dan ook maar. Heerlijke Kudu steaks en nog veel meer. En dan op tijd onze nestjes in, want morgen ook weer op tijd Etosha in. 
Dit keer met eigen auto. Dit gaat ons prima af. We hebben de gids nog even om wat tips gevraagd. Waar we het beste langs kunnen rijden. We overnachten namelijk aan de andere kant van het park, dus daar moeten we uit zien te komen. Wel voor slutiingstijd (zeven uur), anders heb je een boete te pakken. We gaan eerst naar de drinkplaats, daar zijn we gisteren ook wel geweest maar we willen het toch nog eens proberen. En nu staan er behalve zebra's en springbokjes ook Kudu's. Mooi hoor, de dieren drinken even en zetten dan hun tocht weer voort. We zien vandaag ontzettend veel dieren. Nog weer een leeuw. Heel veel olifanten, shatten zo'n 80 a 100 stuks, nu ook van erg dichtbij. Verder struikelen we bijna over de giraffes. Mooi, die lange nekken die overal bovenuit steken. Ik denk dat we er wel 50 hebben gezien. Midden op de weg maar ook heel mooi in de verte. Dan de zebra's, ontelbaar veel zebra's. In groepen van 40 a 50 stuks trokken ze aan ons voorbij. En elke keer weer vol verwondering de beestjes aanschouwen. Gnoes, Oryxen,  springbokjes, impala's en hartebeest in grote menigtes. We raken niet uitgekeken. Her en der lopen er ook steeds weer struisvogels bij de groepen. Prachtig, wat veel dieren. En elk dier is weer evenmooi. Ontzettend veel foto's worden er gemaakt. 
Dan besluiten we tegen vijf uur het park te verlaten om naar onze lodge te gaan. De chauffeurs (Jan en Leo), letten niet goed op en rijden zo de afslag naar onze lodge voorbij. De directie (Gea en ik) moeten dan toch even ingrijpen. haha. Het komt allemaal goed. Op de weg naar onze lodge, vertelt ons een tegenligger nog dat er vier leeuwenwelpjes verderop liggen. We zien ze niet direct, maar ja hoor daar liggen ze, mooi bij elkaar. Prachtig. Weer twintig foto's en veel oh's en ah's verder, nemen we toch ook hier maar afscheid van. We komen bij de lodge. Wow wat mooi. Leo en ik slapen in een rondavel. en Jan en Gea hebben een heel huis tot hun beschikking. Eerst maar even een drankje. We lopen naar het restaurant. Hier is ook weer een drinkplaats voor de dieren. En ja hoor, daar komen de springbokjes. Een kudde van 40  komt even water drinken en gaat weer weg. Als Gea en ik nog van de zonsondergang een foto nemen, komt er ook nog een jakhals langs. Wow wat een kadootjes vandaag. We hebben genoten.