Dag 17 van Waterberg naar Windhoek

Dag 17, Waterberg naar Windhoek.
De laatste dag dat we de auto hebben in Namibie. We moeten nog zo'n 280 kilometer afleggen, voordat we in Windhoek zijn. Op zich wel te doen. Toch gaan we vroeg ontbijten. We willen namelijk nog even naar de markt in Okahandjo. We weten niet hoeveel tijd we nodig hebben. Dus dan maar op tijd. Nog even wat foto's van het waterbergplateau. Wat een mooi gebergte. De zon staat er ook op te schijnen. De kleuren worden daardoor nog mooier. Het eerste stuk is nog weer gravel. We komen hier gek genoeg ook nog 5 giraffes tegen. Dit hadden we niet verwacht. Wat weer mooi. Dan als we de B1 weer opdraaien, komen we ontzettend veel wrattenzwijnen tegen. Vlak langs de weg. We zijn toch wel een beetje angstig dat ze oversteken, maar dat gaat op zich wel goed. Ze staan wel heel dicht aan de weg, maar gelukkig niet onze kant op. Ze schrikken ook niet van de auto's. Dus dat scheelt. Het wordt wel drukker op de weg, dan merk je toch dat je weer naar een stad gaat. Nog een paar apen, die wel oversteken. Het gaat gelukkig allemaal goed. 
Tegen half 12 komen we dan aan in Okahandja. We besluiten eerst een kop koffie te drinken. Maar helaas, gaat dat bij mij niet zoals het moet. Een volle kop koffie over de witte broek. Ja hoor. Maar gelukkig, de koffers staan in de auto. Dus ik ben zo omgekleed. De dames van het restaurant vragen nog of ze mijn broek even moeten wassen. Lief hoor, maar ik wil ze niet tot last zijn. Dus laat de broek opdrogen en zie het wel weer als we thuis zijn. 
Dan toch maar eens de markt op. Het zijn allemaal hutjes aan elkaar en allemaal verkopers, die dezelfde "reut" verkopen. Veel van hout. Ze zeggen dat het allemaal handcraft is. Ook de reisgidsen zeggen dat, tja dan moet je het maar geloven he. Bij ieder kraampje vragen ze of we bij hun binnen komen en dat zij de goedkoopste zijn. En als ik zeg dat we eerst gaan kijken, dan vragen ze of ik hun naam dan wel even goed onthoud. Ja hoor dat ga ik doen! Ze denken volgens mij echt dat we de hele markt kunnen kopen ofzo.Wat een toestand. Gelukkig blijven de meesten nog wel redelijk vriendelijk. We kopen nog een oryx. Ik ben behoorlijk aan het afdingen. Het lukt ook nog. Als ik mijn eindprijs aangeef, wat toch behoorlijk onder de vraagprijs ligt. En de verkoper nog een tegenbod doet, zeg ik dat ik het niet doe. Loop weg en dan is het toch ineens goed. Wat een waanzin. Maar goed. We hebben wel een mooie Oryx, die mooi in vies stinkend krantenpapier wordt verpakt. Dan zie ik nog een slacouvert. Lijkt me ook wel leuk voor in de keuken. Maar er zit een schilpadje op, niet zo Afrikaans in mijn ogen. Dus ik denk helaas. Maar de verkoper is alert en weet een couvert met een olifantje erop tevoorschijn te toveren. Ja dat bedoelde ik wel. Dus ik vraag de prijs, zegt hij: kom maar even mee naar de office. Hoe dan? Office? Leo en ik schieten toch wel een beetje in de lach. Leo vraagt nog of hij Wifi heeft, en dan heeft de verkoper er ook wel lol om. Hij schrijft het bedrag op papier. Dus ik ga er weer flink onder zitten. Ook deze verkoper vindt dat ik niet helemaal wijs ben. Maar ik denk bij mezelf als ik het niet krijg, jammer dan. Dus ook hier lopen we uiteindelijk weg. We zijn bijna de "winkel" uit en dan roept hij ons toch nog na. Het was ok. Leuk hoor. 
Onder het stof doen we nog even een colaatje aan de overkant van de weg. Lekker. Dan gaan we verder richting Windhoek. Mooie omgeving ook weer. Eindeloze vlaktes met bomen. We kunnen mijlenver kijken als de weg iets hoger ligt dan het landschap. In Windhoek aangekomen moeten we de auto weer inleveren. Al onze spullen eruit en in een andere auto die ons weer naar de B&B brengt. Gaat allemaal prima. We zijn dan mooi op tijd bij de B&B en kunnen nog even relaxen. Besluiten dan nog even naar Joe`s Beerhouse te gaan om af te sluiten. Laatste avondmaal in Namibie. Smaakte zoals de hele vakantie het eten smaakte, zeer goed!