dag 9 van Sossusvlei naar Solitaire

Dag 9 Sossusvlei naar Solitaire

Kwart voor vijf gaat de wekker, Even douchen. Als we buiten komen is het pikke donker en bewolkt. Enorme flitsen lichten op voor ons. O nee, dat moeten we niet hebben natuurlijk. De sossusvlei is op zijn mooist met het zonlicht. we rijden naar de  sossusvlei lodge om te ontbijten. Het is allemaal een beetje onduidelijk. We hebben ons brood al op het bord als er ineens een man vraagt of we willen ontbijten, tja aangezien we het brood al gescoord hebben. Maar goed hij wijst ons de tafel en we kunnen ook nog gebakken ei laten maken. Maar dat slaan we even een keer over. We moeten, zo is ons verteld ook op tijd bij het hek staan, om binnen te komen. 
We zijn auto nummer acht, nou dat is toch vrij vooraan. Dus dat scheelt weer. Als de poorten open gaan en we gaan rijden (100 km p/u) dan is het voor een aantal mensen nog niet hard genoeg. Ze jagen ons voorbij om maar als eerste er te zijn. Dune 45 dat is de mooiste duin. We slaan dit even over, omdat de zon toch niet volop schijnt, het is erg bewolkt. We besluiten eerst om door te rijden naar de deadvlei. Dit is een zoutvlakte met 900 jaar oude dode acacia's. We kunnen de shuttlebus nemen voor het laatste stuk omdat we daar geen asfaltweg meer hebben. Dit doen we dan ook maar, willen geen risico lopen dat we vast komen te zitten. De shuttlebus is gewoon een jeep. De chauffeur weet wel raad met de duinen en jaagt ons naar deadvlei. Daar aangekomen, zien we direct al een jakhals. We kunnen we gewoon recht door lopen of we kunnen "big daddy" nemen. Een hoge zandduin, dat twee uur lopen is. We gaan voor de 15 minuten in eerste instantie. Maar het is niet precies helemaal duidelijk waar we langs moeten. We komen toch op een kleine duin. Wat erg moeilijk lopen is. Maar toch wel leuk. De schoenen vol met zand. Jan en Gea willen de hoge duin nog op. Wij vinden het prima. Ik zie het niet zo zitten omdat we ook maar elk een flesje water bij ons hebben. Dat is veel te weinig. Want het is toch al erg warm. Al is het nog erg vroeg. We nemen het pad van 15 minuten. Dat gaat al moeilijk genoeg door het mulle zand. Bij de deadvlei aangekomen is het prachtig. Ik kan het haast niet beschrijven. Het lijkt wel een ijsbaan met dode bomen. En op de achtergrond de rode duinen. Ondertussen zijn Jan en Gea ook weer bij ons. We maken wat mooie foto's. 
Dan maar weer terug naar de jeeps om naar de parkeerplaats terug te worden gebracht. Dit gaat ook weer met volle snelheid door het mulle zand. Een kermisattractie is er niets bij. Bij de parkeerplaats aangekomen, moet ik toch wel even naar de wc. Maar eerst zien we daar weer drie oryxen lopen. ohhh, tegen de rode duinen. eerst foto's.  Dan naar de wc en de man verwelkomt me op zijn allervriendleijkste manier en sluit de deur goed dicht en als ik van de wc kom krijg ik nog uit een jerrycan heerlijk warm water om me handen even te wassen. Dat is toch wel weer leuk. 
We gaan weer de lange asfaltweg op (60km) om toch ook nog even naar dune 45 te gaan. Onderweg zien we de rode duinen natuurlijk doorgaan. Wat prachtig. Jammer dat het bewolkt is. Daardoor zijn de duinen niet zo mooi hel rood. Maar toch ook dit is mooi. We stoppen natuurlijk nog even voor wat foto's en even te genieten van de stilte. De stilte is zowieso heerlijk hier in Namibie. Ik ga nog even een klein stukje de dune 45 op. Maar het is al behoorlijk warm en mij te hoog. 
Onderweg naar Solitaire, genieten we opnieuw van de mooie landschappen. Onderweg stoppen we nog even om de boereworst en broodjes, die overgebleven waren van gisteravond nog even op te eten. Heerlijk plekkie maar natuurlijk warm. In Solitaire stoppen we nog even om wat te pinnen. Dit hebben we namelijk voor het laatst gedaan in Windhoek en nu is het toch wel nodig. In solitaire is het erg leuk. Klein maar gezellig. Een winkel, benzinepomp, bakker, pinautomaat, garage en een stuk of oude old timer wrakken. We vermaken ons hier ook nog ff. 
De weg vervolgen naar onze lodge. deze ligt nog 70 kilometer boven Solitair. We zien de wereld aan oryxen onderweg. Ze lopen met groepjes bij elkaar. De weg naar onze lodge wordt steeds mooier, en we paseren de gaub pass. Dat is wonderlijk!. Dan de weg naar onze lodge inslaan. Dit is echt een bergweg. kronkelend naar boven komen we hoog in de bergen bij onze lodge. Wat een landschap. Het lijkt wel maanlandschap in de woestijn ofzo. Onze hutjes staan weer 25 meter lager. En we hebben een uitzicht over het landschap. Hier zien we ook vanavond de zon mooi onder gaan. Ondanks dat het bewolkt is, kleurt het landschap toch mooi rood.