Induruwa dag 2

Vandaag hebben we een river excursie besproken. We zijn met 6 personen van onze groep en moeten ons verzamelen bij de receptie. We zijn allemaal mooi op tijd. Iedereen heeft de camera bij zich. De twee andere mannen zijn behoorlijk onderricht betreft fotograferen. Dus dat is altijd fijn als die mee gaan, als onze foto´s niet zo mooi gelukt zijn, kunnen we altijd nog hun vragen.

Maar dat is niet direct ons doel. Ook wij hebben natuurlijk de camera bij ons. Dan ineens komen er gasten van het ander hotel (mensen die een up-grade hebben gedaan) onze receptie binnen wandelen. Ok, we zijn dus niet met zijn zessen maar met dertien. Ook goed.

We moeten ongeveer twintig minuten met een busje naar de rivier rijden. Prima te doen. Daar moeten we zwemvesten aan en kunnen we in een bootje stappen. Als iedereen zit en we eindelijk varen, gaan de eerste zwemvesten al los. Het is nu al bloedheet, en het is pas tien uur. Maar heerlijk hoor op het water. Al snel zien we een enorme varaan, ik denk 1,5 meter groot. Je ziet hem bijna niet, omdat hij op een betonnen muurtje ligt. We varen rustig verder. Door de mangroves, onder vrij lage bruggen door en langs winkeltjes in het water. De mannen achterin hebben het al over een biertje, die ze wel lekker zouden vinden. We varen rustig over het water. Er zijn veel meer van dit soort bootjes met toeristen op de rivier.  We zien nog een babyvaraan en een roofvogel in de lucht. Dan komen we op het cinamon eiland (kaneel). Hier laten ze zien hoe ze kaneelstokjes maken. Eerst krijgen we het boompje te zien. De bast van de boom gebruiken ze voor de stokjes. De buitenste laag wordt er met een scherp voorwerp afgeraspt en dan met een mesje snijdt de man nog wat reepjes. Daar maakt hij uiteindelijk de stokjes van en legt hij ze 8 dagen te drogen, boven in het hutje. Er mag geen zon bij komen. De rest van het hout gebruiken ze als brandhout.  Hij laat ons nog even het touw van de kokosnoten zien en het vlechten van de palmbladeren. Dat doet hij best snel. Maar toch leuk. Dan gaat hij even weg, en komt hij terug met zakjes met kaneelstokje, kaneelpoeder en kaneel olie. Die kunnen we natuurlijk kopen. Natuurlijk zijn er mensen die dat wel willen.

We gaan terug naar de boot, we varen nog geen vijf minuten naar het volgend eilandje om te lunchen. Het is er prachtig. We krijgen kip en patat en rauwkost. En als toetje watermeloen en een banaantje. Het gaat er goed in. Ondanks dat het nog vroeg is.

Dan weer met elkaar het bootje in klauteren en langzaam varen we terug. Onderweg zien we nog wat apen in een boom. Aangezien we daar nog geen foto’s van hebben, besluiten we om er toch nog een stuk of tien bij te knippen. Ongelofelijk, die beestjes hebben toch wel aantrekkingskracht.

Langzaam varen we dan terug naar waar we zijn opgestapt. Het valt me een beetje tegen wat we gezien hebben aan dieren. Maar jah, het blijven dieren denk ik dan maar. Maar van de ongeveer 300 vogels hebben we er wel 2 gezien. De aalscholver en een bruine valk of zo iets. Maar het was toch leuk even op het water.

Terug aan wal gaan we in het busje naar de schildpadden opvang. Dit is een andere dan waar we gisteren zijn geweest. Maar het lijkt wel een beetje op elkaar. Ze hebben dezelfde doelen. De schildpadden redden en weer uitzetten in de zee. Er zijn ook een paar schildpadden die gehandicapt zijn. Best zielig. De gids vertelt dat deze schildpadden ook maar ongeveer 3 jaar worden en niet ouder. Er zitten twee zonder ogen, kunnen dus zelf hun voer niet vinden. Verder nog een paar waarvan de vinnen zijn beschadigd, of compleet ontbreken. Ook is er nog eentje, die door het eten van plastic, een soort van luchtballon in zich heeft. Deze schildpad kan niet meer onder water. Dit is in het wild wel nodig, om eten te kunnen krijgen. De schildpadden eten het plastic omdat het veel op de kwallen lijken, die ze normaal eten.  

Natuurlijk zien we ook baby’s en mogen we nog een aantal grotere vasthouden. Behalve 1 soort. Deze bijt namelijk. De gids wil hem pakken, maar de schildpad draait direct zijn hoofd naar de gids. Hij is al een keer gebeten zegt hij. Wij mogen het ook wel proberen om hem te pakken, maar iedereen bedankt.

Na de schildpadden worden we naar de “moonstone mine” gebracht. We worden naar de mijn geleid. De werknemers hebben net lunchtijd. Maar na zo’n tien minuten komen er toch wat mannen aan. 1 van het demonstreert hoe hij naar beneden gaat. 11 meter diep. Er wordt een kaarsje aangestoken ivm het zuurstofgehalte in de lucht. Dan komt er een emmer met zand naar boven. Een andere man, neemt deze mee naar het water en met een mand zeeft hij het zand. Als er wat stenen overblijven, laat hij het aan tafel zien. Hij zoekt er een viertal steentjes uit. Er is blauwe maansteen en witte maansteen. Het blauwe is alleen hier in Sri lanka te vinden.

We lopen weer terug, waar we ook langs kaneelbomen komen. De bladeren van deze bomen liggen opgeslagen in een soort kapschuur. We worden mee naar binnen genomen. De gedroogde bladeren gaan hier in een vat. Er komt stoom bij en doordat het blad aangedrukt wordt, condenseert het stoom en het blad geeft olie af. De olie zakt naar de bodem en het water blijft boven op liggen. Dit is makkelijk te scheiden.

We lopen verder terug en komen bij een fabriekje terecht waar ze de maanstenen bewerken. Slijpen, polijsten en verder verwerken in sieraden. De ARBO is in dit fabriekje nog niet geweest trouwens. Dan worden we een sieraden winkel in geloodst en kunnen we natuurlijk sieraden kopen. Maar er is niemand die dat wil. Het is er ook zo achterlijk koud vergeleken met buiten. Dat we wel weer graag naar buiten willen. Terug in het busje, worden we langs de kust weer naar ons hotel gereden.