Trincomalee - Sigiriya

Er is een jarige in ons midden, als we ons om half negen bij de bus melden, is de bus mooi versierd. Alles is aanwezig. Slingers, ballonnen. Goed gedaan, gidsen! Lucia is 16 geworden en moet even buiten de bus wachten totdat iedereen zit. Als ze dan samen met haar moeder de bus in komt, zingen wij natuurlijk met de hele bus, lang zal ze leven. Altijd leuk!

Dan gaan we onderweg naar ons volgend hotel, Maar eerst nog leuke dingen doen natuurlijk. Eerst bezoeken we nog de tempel met het gouden dak. Deze hebben we gisteren niet meer kunnen bezoeken, omdat het gesloten was. Maar ja hoor, vandaag is hij wel open. Tempelkleding weer aan en op naar de tempel. Voor de tempel krijgen we nog een verhaaltje over hoe en wat. Ik zie onze gids Antony al gniffelen. Wat is er toch aan de hand. En ja hoor er is nog een verrassing. De mannen moeten dit keer met een ontbloot bovenlijf. Ja hoor, dat geloof je toch niet! Maar het is echt waar. Dus hup alle T-shirts uit. Geen probleem. De tempel van binnen is ook veelal goudkleurig. Maar volgens mij is alles in goudkleur geverfd. Verder zien we weer wat beelden. wel wat soberder dan de andere tempels. 

Na ongeveer een kwartiertje, gaan we verder. Eerst naar ons volgend hotel. Er zijn twee personen die niet meedoen met het ochtendprogramma. Die worden bij het hotel afgezet. Wij kunnen dan ook direct even van het toilet gebruik maken en wat drinken. Wow, wat een groot hotel. 

Dan gaan we door voor een lokale ochtend. Eerst gaan we met twee ossen en een wagen een stukje rijden. Vier personen in een wagen. Ik mag als eerste instappen en ik klauter over de bankjes. Jeetje, ik ben net een aapje. hoewel.... Maar ik zit. Leo en nog twee medereizigers zitten ook, we maken nog wat foto's en als de groep compleet is gaan we op pad. Toch wel grappig. Onderweg zien we anthuriums, houtappels, sinaasappel, hibiscus. Wordt ons toch maar weer allemaal vertelt door de gids. Tja als je een fooi wilt.... die geven dan ook maar. Vervolgens moeten we een klein stukje lopen naar de catamarans. Die liggen voor ons klaar. Maar ook hier moeten we even klauteren om in de catamaran te komen. Er ligt namelijk geen loopplank naar toe, of iets dergelijks. Met zes personen en twee roeiers gaan we het meer op. Er is een behoorlijke stroming. Maar blijkbaar hebben we alle tijd. Want de twee heren laten de peddels gewoon liggen. En dan na een paar minuten gevaren te hebben, blijven we in de lotusbladeren liggen. We begrijpen er niets van. Maar dan ineens wordt er een hoedje gevouwen van het lotus blad. Iedereen krijgt zo'n hoed. Dan weer terug naar de kust. en we kunnen weer verder. We lopen naar een hutje, waar drie vrouwen ons een aantal dingen demonstreren.  Eerst hoe ze een kokosnoot slopen. Geloof mij, dit wordt vakkundig gedaan. Dan heeft ze hem open en moet de kokos er nog uit natuurlijk. Dit doet ze met een soort schraper. Sommige mensen van onze groep mogen het ook nog proberen. Dan gaat ze buiten de kokos malen met de chillies, zodat er een lekker kruidig goedje ontstaat. Vervolgens krijgen we een schaaltje met een lotusblad erin(ons bord) Daarop wordt een soort roti-pannekoekje gelegd. Met daarop de kokos, die ze net had gemaakt. Voor ons speciaal minder pittig. Smaakt goed. Dan krijgen we een kommetje Twee kokosnoten op elkaar. Hierin krijgen we een soort thee, met daarbij een gedroogd stukje "" suiker". Eerst bijt je van dat stukje "suiker" en dan drink je een slokje thee. Goed te doen. 

Na de thee, krijgen we weer allemaal een schaaltje met een lotus blad. En wordt het buffetje, klaargezet. Vincent legt ons vervolgens uit, hoe we moeten eten. We moeten met onze handen eten. Nou ja, ok dan. We mogen alleen met de rechterhand eten. De linkerhand, wordt voor andere dingen gebruikt. Nou goed, eerst even mengen en dan je wat met je vingers opscheppen en dan omdraaien en met je duim schuif je je eten je mond in. Het gaat best. Maar het voelt toch raar. Het eten smaakte eerlijk. Dan krijgen we nog een toetje ook, watermeloen en banaantje. Wat zijn die heerlijk zeg. We worden vervolgens met de tuk-tuk naar de bus gebracht.

We rijden door naar de leeuwenrots, die we gaan beklimmen. Jeetje het ziet er best heftig uit. Stijl ook. Ik, maar ik merk meerdere medereizigers maken zich best zorgen. Gaat dit allemaal lukken, maar Vincent weet ons gerust te stellen. Dus we gaan maar beginnen aan de tocht. Langzaam met wat stenen trappetjes, gaan we op pad. Er zijn mannen, die ons wel graag willen helpen. Maar dat wordt niet aangeraden, omdat de mannen bij je blijven en maar zo 50 dollar vragen voor hun hulp. Dat is 1/5 maandloon, vertelt Vincent. De mannen dringen zich min of meer op. We hebben moeite om ze van ons af te schudden, hoewel het lukt me aardig goed. Gewoon NEE en een boze blik, werkt blijkbaar. We komen bij het eerste rustplateau. Even rusten en waterdrinken is ook wel even nodig. Pfff, het is warm, maar toch ook wel zwaar hoor. Dan gaan we verder naar het tweede plateau, dit is redelijk goed te doen. Daar aangekomen, zie de poten van de leeuw. We moeten dan nog 1/3 van de beklimmen. Nu beginnen ook de metalen trappen aan de buitenkant van de rots. Het is best vol.  Het gaat best goed.  Zolang je maar niet recht naar beneden kijkt. En eindelijk zijn we boven, waar we een mooi uitzicht hebben. Prachtig. Wat foto's maken en dan gaan we weer beginnen aan de afdaling. Dit gaat helemaal prima. Sommige treden lopen wel iets af. Het is opletten geblazen, maar goed te doen. Tegen zes uur zijn we weer in de bus en gaan we terug naar het hotel, waar we ons even kunnen opfrissen. Het uitgebreid buffet staat al op ons te wachten. Heerlijk en gezellig. Het meisje dat jarig is, krijgt nog een mooie taart en geeft ons nog een kadootje door haar gitaar te halen en drie prachtig mooie liedjes voor ons te zingen. Ze kan het goed.!